De Berber is een woestijnpaard dat zijn oorsprong vindt aan de Barbarijse kust van Noord-Afrika, en dat beschikt over grote hardheid en doorzettingsvermogen met daarenboven een vurig temperament. Door de vele kruisingen is het tegenwoordig moeilijk om een zuiver exemplaar te vinden. Wel is dit type van grote invloed geweest op vele moderne rassen.
Geschiedenis
Het oorspronkelijke Berberpaard ontstond al rond 1200 voor Christus. Het Berbervolk bestond – en bestaat nog steeds uit boeren en nomaden uit de Noord Afrikaanse gebieden Marokko, Algerije en Tunesië. De Berberstammen hadden geregeld oorlog met elkaar en hun beste wapens hierbij waren hun paarden. Deze paarden moesten snel moedig en zeer wendbaar zijn.
Het berberpaard leefde niet in kuddes of in stallen maar temidden van de mens, de honden, de geiten, de schapen in het tentenkamp. Ze groeiden dus van oorsprong op in zeer nauw contact met hun eigenaar en werden beschouwd als een volwaardig lid van het gezin.
De genadeloos strenge selectie in de fokkerij werkte een sterke binding met de mens in de hand. Hengsten werden pas op latere leeftijd ingezet voor de dekdienst. Bij de eerste veulens ging men na of hun sociale en mensgerichte gedrag overerft werd. Zo niet werd de betreffende hengst resoluut van de dekdienst uitgesloten en moest hij het vaak met de dood bekopen. Door deze strenge selectie ontwikkelden en bevestigden deze paarden hun zeer goede karakter.
Er bestaan thans diverse variëteiten van de Berber, waaronder de Algerijnse, de Marokkaanse en de Tunesische. Onze merries, Fadilla en Ghaliya zijn van zuivere Algerijnse afkomst . Het aantal zuivere exemplaren neemt af, en dit is te wijten aan de moeilijke economische situatie in het thuisland. De O.M.C.B. (Organisation Mondiale du Cheval Barbe, “Wereldorganisatie van het Berberpaard”) werd in 1987 in Algerije opgericht tot promotie en behoud van dit ras.
Onze merries zijn ingeschreven in het VFZB (Verein der Freunde und Zuchter des Berberpferdes e.V.). Deze organisatie werd in 1992 opgericht en werd in 1994 officieel erkend door het O.M.C.B. en het ministerie van landbouw in Duitsland. Op dit moment is het stamboek gesloten, wat betekent dat het geen nieuwe paarden meer opneemt. Alleen de paarden uit de eigen fokkerij of uit een van de leden van het O.M.C.B. worden nog toegestaan (import paarden kunnen dus nog wel opgenomen worden, mits zij in land van herkomst geregistreerd zijn). Het VFZB is zeer kwaliteitsgericht. Bij de jaarlijkse keuring kunnen de paarden beoordeeld worden in de premieklassen van 1 tot en met 3. De jury bestaat uit de door het O.M.C.B. erkende keurmeesters.
Invloed op andere rassen
Al zal de ware herkomst van het ras waarschijnlijk nooit duidelijk worden, één ding is zeker: de berber is na de Arabier het ras met de meeste invloed op het ontstaan van andere rassen.
Net als de Arabier bereikte de Berber Europa door de verbreiding van de islam. Het eerste moslimleger landde, 7000 man sterk, in het voorjaar van 711 in Spanje. Toen de Berber zich eenmaal had gevestigd op het Iberische Schiereiland, speelde het ras een belangrijke rol bij het ontstaan van de Andalusiër en de Lusitano. De Andalusiër op zijn beurt was over de hele wereld van grote invloed bij het fokken van andere rassen.
Het beroemdste exemplaar is wellicht de ruin “Barbary” geworden, dat eigendom was van koning Richard II van Engeland. Hendrik VIII van Engeland voerde exemplaren in, en sporen van de berber vallen nog te onderkennen in de Argentijnse Criollo en in Amerikaanse rassen (American Quarter Horse, Mustang, Appaloosa).
Raskenmerken
De berber is een licht rijpaard met een groot uithoudingsvermogen. De voorpartij is krachtig, de schoften hoog, de achterhand kort, het kruis smal en aflopend. De staart wordt laag gedragen. Het ras is sterk, heeft gladde benen en kleine, ronde, stevige hoeven.
De meest voorkomende kleur is schimmel (80%), maar ook vos (15%), zwart en (kastanje)bruin (overige 5%) worden aangetroffen.
De beweging van de Berber is vloeiend, lichtvoetig en soepel met een strek ondertredend achterbeen. Zijn stap is dus heel comfortabel, hij heeft een zachte draf en een zeer aangename en gemakkelijk te zitten galop. Sommige Berbers kunnen zelfs leren tölten!
De Berber is een moedig, lenig, werklustig, evenwichtig en leergierig paard, dat makkelijk te rijden is. Daarbij zijn ze robuust met een ontzettend goed uithoudingsvermogen. Hij is heel intelligent, maar heeft een kalm en extreem mensgericht karakter. Heb je het vertrouwen van een Berber gewonnen, dan gaat hij voor je door het vuur. Door zijn sterke band met zijn eigenaar is hij echter niet zo geschikt om door veel verschillende mensen verzorgd en bereden te worden.
Gebruik
Een Berber kan eigenlijk alles en is een all-around paardje. Hij is vanwege zijn bouw gemakkelijk te verzamelen en heeft daarbij vloeiende lichtvoetige bewegingen. Dit maakt hem zeer geschikt voor het westernrijden en de klassieke dresseur. Zijn hardheid, soberheid en uithoudingsvermogen maken van de Berber een geweldig endurance paard. Berbers worden succesvol western, Engels en klassiek gereden. Ze lopen voor de wagen, treden op in shows en worden ingezet als filmpaarden. Zowel de beginnende, maar vooral ook de veeleisende recreatieruiter zal zijn hartje aan de Berber kunnen ophalen.
(bron en foto: Wikipedia, de vrije encyclopedie)